Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/2445/11454
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.advisorAndrés González, Rodrigo-
dc.contributor.authorOberti Oddi, Gaston Omar-
dc.date.accessioned2010-03-03T15:11:35Z-
dc.date.available2010-03-03T15:11:35Z-
dc.date.issued2010-03-03T15:11:35Z-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2445/11454-
dc.descriptionMàster Oficial en Construcció i Representació d'Identitats Culturals (CRIC), Curs 2007-2008, Dir. Dr. Rodrigo Andrés Gonzálezcat
dc.description.abstractEl siguiente trabajo se enmarca dentro del Máster Construcción y Representación de Identidades Culturales, curso 2007-2008. El título del mismo es The Goal of Writing in Edmund White's The Farewell Symphony (1997): Auto-Fiction? (Author vs. Narrator), Survival Literature and Melancholia. El objetivo del trabajo, como su título indica, es intentar descubrir el porqué de la escritura de Edmund White. Desde un principio, cuando se lee a White se confunde la voz del narrador con la voz del autor. En sus novelas autobiográficas White nos presenta a un narrador sin nombre que guarda muchas semejanzas con él mismo. Centrándonos en la novela The Farewell Symphony (1997) a la hora de analizar la voz narradora y trabajando con otros textos sobre el propio autor, como su autobiografía My Lives (2005), se han trazado los límites (en muchas ocasiones borrosos) entre la persona real y el personaje literario. Por este motivo, y uniendo ambas voces, la experiencia vivida por el autor (y por el narrador) se presenta como uno de los principales motivos por lo cuales Edmund White escribe. Podríamos llegar a afirmar que Edmund White es el cronista de toda una generación de hombres homosexuales que vivieron (muriendo muchos de ellos con la aparición del SIDA) en la Nueva York de los años 70 y 80. Por este motivo, su novela fue tratada como un texto propio de la literatura de supervivencia. Por último, y en relación a lo anterior, en un intento más arriesgado analizamos al personaje / narrador de The Farewell Symphony a través del texto 'Mourning and Melancholia' de Sigmund Freud (1905) y el más reciente 'Melancholy Gender / Refused Identification' (1991) de Judith Butler. En este último apartado se teorizaba sobre la relación existente entre la identidad de género, su origen y la melancolía.spa
dc.format.extent51 p.-
dc.format.mimetypeapplication/pdf-
dc.language.isoengeng
dc.rightscc-by-nc-nd (c) Oberti Oddi, 2010cat
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/es/-
dc.sourceMàster Oficial - Construcció i Representació d'Identitats Culturals (CRIC)-
dc.subject.classificationEstudis lesbians i gaiscat
dc.subject.classificationLiteratura nord-americanacat
dc.subject.classificationTreballs de fi de màstercat
dc.subject.otherGay and lesbian studieseng
dc.subject.otherNorth American literatureeng
dc.subject.otherWhite, Edmund, 1940-cat
dc.subject.otherMaster's theseseng
dc.titleThe goals of writing in Edmund White's "The Farewell symphony" (1997): auto-fiction? (writer vs. narrator), survival literature and melancholiaeng
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesiseng
dc.rights.accessRightsinfo:eu-repo/semantics/openAccesseng
Appears in Collections:Màster Oficial - Construcció i Representació d'Identitats Culturals (CRIC)

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Gaston Omar Oberti Oddi Masters Thesis.pdf241.77 kBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons