Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/2445/190249
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.advisorRoigé, Xavier-
dc.contributor.authorMañogil Rodríguez, Mireia-
dc.date.accessioned2022-10-27T14:18:05Z-
dc.date.available2022-10-27T14:18:05Z-
dc.date.issued2022-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2445/190249-
dc.descriptionMàster Oficial en Gestió del Patrimoni Cultural i Museologia, Facultat de Geografia i Història, Universitat de Barcelona. Curs: 2021-2022. Tutor: Xavier Roigé Venturaca
dc.description.abstractDesde la segunda mitad del siglo XX se han puesto en duda muchos de los cimientos socio-culturales y de las prerrogativas de poder que regían la sociedad occidental y que se daban por sentado desde hacía cientos de años. Con el fin de la Segunda Guerra Mundial, la llegada de los movimientos anticolonialistas y las teorías postmodernistas, las sociedades han reconfigurado su mirada del “otro” y han cambiado muchos aspectos culturales y científicos que antes eran aceptados por éstas. La percepción de algunos espacios públicos simbólicos y de ciertos grupos sociales (considerados como ajenos a la sociedad occidental) ha sido objeto de constantes impulsos reformadores y de críticas por parte de una sociedad civil y académica más concienciada e inclusiva. Los museos occidentales y ciertas piezas del patrimonio monumental de muchas poblaciones y ciudades han sido focos de críticas, de reclamaciones y de cambios museográficos. No hay que olvidar que Europa y Estados Unidos fueron agentes coloniales e imperiales que durante siglos aprovecharon su situación de ventaja para expoliar y someter económicamente a otras sociedades menos desarrolladas tecnologicamente. Los restos de estos actos y vejaciones se manifiestan y se pueden encontrar aún por Europa y Norteamérica, ya sea en forma de colecciones de objetos expuestas en museos o en forma de monumentos y placas conmemorativas de personalidades históricas que participaron en el dominio y el expolio por la fuerza de muchos pueblos. Muchos países y sus respectivas instituciones públicas, así como museos han progresado durante los últimos 40 o 50 años y han intentado cambiar la situación replanteando sus colecciones museográficas, cambiando el paisaje patrimonial y en algunos casos, cediendo a las peticiones de devolución de objetos que se han hecho desde alguno de los países afectados en el pasado por el colonialismo y el imperialismo.ca
dc.format.extent158 p.-
dc.format.mimetypeapplication/pdf-
dc.language.isospaca
dc.rightscc by-nc-nd (c), Mañogil Rodríguez, 2022-
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/es/*
dc.sourceMàster Oficial - Gestió del Patrimoni Cultural i Museologia-
dc.subject.classificationMuseuscat
dc.subject.classificationColonialismecat
dc.subject.classificationTreballs de fi de màstercat
dc.subject.classificationCatalunya-
dc.subject.otherMaster's theseseng
dc.subject.otherMuseums-
dc.subject.otherColonialism-
dc.subject.otherCatalonia-
dc.titleMuseos y colonialidad en Catalunya. Colecciones coloniales, musealización y debates.ca
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/masterThesisca
dc.rights.accessRightsinfo:eu-repo/semantics/openAccessca
Appears in Collections:Màster Oficial - Gestió del Patrimoni Cultural i Museologia



This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons