Please use this identifier to cite or link to this item: http://hdl.handle.net/2445/196082
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorMarfany i Nadal, Gemma-
dc.date.accessioned2023-03-28T09:16:33Z-
dc.date.available2023-03-28T09:16:33Z-
dc.date.issued2020-09-
dc.identifier.issn1133-3987-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/2445/196082-
dc.description.abstractEvolutivament parlant, l'espècie humana actual és relativament jove. La longevitat màxima de la nostra espècie no sembla haver variat gaire en les últimes desenes de milers d'anys. En les poblacions humanes sempre hi ha hagut un nombre limitat de vells, persones d'edat avançada que, com que havien acumulat moltes experiències, es consideraven els més savis. Actualment, la longevitat màxima de l'ésser humà està al voltant dels 122 anys, els que va viure la francesa Jeanne Calment, a cavall dels segles XIX i XX.-
dc.format.extent1 p.-
dc.format.mimetypeapplication/pdf-
dc.language.isocat-
dc.publisherUniversitat de València-
dc.relation.isformatofReproducció del document publicat a: https://metode.cat/revista/bo-menjar-
dc.relation.ispartofMètode. Revista de difusió de la investigació, 2020, vol. 106, p. 101-
dc.rightscc-by-nc-nd (c) Marfany i Nadal, Gemma, 2020-
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/-
dc.sourceDivulgació i Premsa (Genètica, Microbiologia i Estadística)-
dc.subject.classificationEvolució humana-
dc.subject.classificationPsicologia genètica-
dc.subject.otherHuman evolution-
dc.subject.otherGenetic psychology-
dc.titleL'evolució de la mort-
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/article-
dc.typeinfo:eu-repo/semantics/publishedVersion-
dc.identifier.idgrec704939-
dc.date.updated2023-03-28T09:16:33Z-
dc.rights.accessRightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess-
Appears in Collections:Divulgació i Premsa (Genètica, Microbiologia i Estadística)

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
704939.pdf173.29 kBAdobe PDFView/Open


This item is licensed under a Creative Commons License Creative Commons